《如梦令》 常记溪亭日暮,沉醉不知归路。 兴尽晚回舟,误入藕花深处。 争渡,争渡,惊起一滩鸥鹭。《武陵春》 风住尘香花已尽,日晚倦梳头。物是人非事事休,...
《过故人庄》唐代:孟浩然故人具鸡黍,邀我至田家。绿树村边合,青山郭外斜。开轩面场圃,把酒话桑麻。待到重阳日,还来就菊花。译文:老朋友预备丰盛的饭菜,邀请我到他好...
《放言五首》之一朝真暮伪何人辨,古往今来底事无。但爱臧生能诈圣,可知宁子解佯愚。草萤有耀终非火,荷露虽团岂是珠。不取燔柴兼照乘,可怜光亦何殊。之二世途倚伏都无...
唐宋八大家之首是韩愈,韩愈是唐代杰出的文学家、思想家、哲学家、政治家。韩愈是唐代古文运动的倡导者,他提出的“文道合一”、“气盛言宜”、“务去陈言”、“文从字顺”...
江南无所有,聊赠一枝梅。——陆凯路漫漫其修远兮,吾将上下而求索。——屈原河汉清且浅,相去复几许。盈盈一水间,脉脉不得语。——古诗十九首含情出户脚无力,拾得杨花泪...
两个黄鹂鸣翠柳,一行白鹭上青天。窗含西岭千秋雪,门泊东吴万里船。---杜甫《绝句》风急天高猿啸哀,渚清沙白鸟飞回。无边落木萧萧下,不尽长江滚滚来。万里悲秋常作客...
云行信长风,飒若羽翼生。--唐·李白《游泰山》其四正气苍茫在,敢为山水观--明末清初·张岱《泰山》碧莲重叠在青冥,落日垂鞭缓客程。不奈春烟笼暗淡,可堪秋雨洗分明...
《钱塘湖春行》唐代:白居易孤山寺北贾亭西,水面初平云脚低处早莺争暖树,谁燕啄春泥。乱花渐欲迷人眼,浅草才能没马蹄。最爱湖东行不足,绿杨阴里白沙堤。译文:行至孤山...
冬屿明明在等光与眼睛你用什么回忆我徒之命一别便不再见黯然酸楚的戏码@千言万语 ≈年华似水゛月下、残霞殇歌落。普罗旺斯的泪一剪梅一念之间°一顾倾人城 ”...
《客中行 / 客》【作者】李白 【朝代】唐。兰陵美酒郁金香,玉碗盛来琥珀光。但使主人能醉客,不知何处是他乡。白话译文:兰酒甘醇,就像郁金香芬芳四溢。兴来盛满玉碗...
《清远舟中寄耘老》【宋】苏轼小寒初渡梅花岭,万壑千岩背人境。清远聊为泛宅行,一梦分明堕乡井。觉来满眼是湖山,鸭绿波摇凤凰影。海陵居士无云梯,岁晚结庐颍水湄。山腰...
国破山河在,城春草木深。感时花溅泪,恨别鸟惊心。烽火连三月,家书抵万金。白头搔更短,浑欲不胜簪。——出自唐代:杜甫《春望》。白话文释义:长安沦陷,国家破碎,只有...
日日锦江呈锦檨,清溪倒照映山红。深红浅紫满山丘,开到夏来未肯休。红花舒蕊迎风笑,绿叶丛枝任蝶翩。我今流涕杜鹃花,为是此禽流备溅。莫是杜鹃飞不到,故无啼血染芳丛。...
【读音】:hán yù【解释】:韩愈(768~824),字退之,汉族,唐河内河阳(今河南孟县)人。自谓郡望昌黎,世称韩昌黎。唐代古文运动的倡导者,宋代苏轼称他“...
韩愈是我国唐代著名的文学家,字退之,他是唐代古文运动的倡导者,明人推他为唐宋八大家之首,他也是尊儒反佛的里程碑式人物。韩愈有“文章巨公”和“百代文宗”之名,代表...
韩愈(768年-824年12月25日),字退之,河南河阳(今河南省孟州市)人,自称“郡望昌黎”,世称“韩昌黎”、“昌黎先生”。唐代中期官员,文学家、思想家、哲学...
韩愈(768年-824年12月25日),字退之,河南河阳(今河南省孟州市)人,自称“郡望昌黎”,世称“韩昌黎”、“昌黎先生”。唐代中期官员,文学家、思想家、哲学...
师者,所以传道授业解惑者也。不塞不流,不止不行。昵昵儿女语,恩怨相尔汝。人非生而知之,孰能无惑?惑而不从师,其为惑也,终不解矣。闻道有先后,术业有专攻。大凡物不...
《春雪》新年都未有芳华,二月初惊见草芽。白雪却嫌春色晚,故穿庭树作飞花。译文新年已经来到了,但是还看不到芬芳的鲜花,二月初时才惊喜地发现有小草冒出了新芽。白雪似...
韩愈是唐代的作家。韩愈(768年—824年12月25日),字退之,河南河阳(今河南省孟州市)人,汉族,自称“郡望昌黎”,世称“韩昌黎”、“昌黎先生”。唐代杰出的...