《初秋》作者:孟浩然不觉初秋夜渐长,清风习习重凄凉。炎炎暑退茅斋静,阶下丛莎有露光。译文不知不觉就立秋了,夜也渐渐长了。清凉的风缓缓地吹着,又感到凉爽了。酷热的...
赠孟浩然李白 〔唐代〕吾爱孟夫子,风流天下闻。红颜弃轩冕,白首卧松云。醉月频中圣,迷花不事君。高山安可仰,徒此揖清芬。译文:我敬重孟先生的庄重潇洒,他为人高尚风...
原文:移舟泊烟渚,日暮客愁新。野旷天低树,江清月近人。翻译:把船停泊在烟雾弥漫的沙洲旁,日落时新愁又涌上了心头。原野无边无际,远处的天空比近处的树林还要低;江水...
原文出自唐代李白的《黄鹤楼送孟浩然之广陵》:故人西辞黄鹤楼,烟花三月下扬州。孤帆远影碧空尽,唯见长江天际流。 (唯 通:惟)译文友人在黄鹤楼与我辞别,在柳絮如烟...
原文《黄鹤楼送孟浩然之广陵》李白〔唐代〕故人西辞黄鹤楼,烟花三月下扬州。孤帆远影碧空尽,唯见长江天际流。 (唯 通:惟)译文友人在黄鹤楼与我辞别,在柳絮如烟、繁...
《卜算子·送鲍浩然之浙东》王观 宋代水是眼波横,山是眉峰聚。欲问行人去那边?眉眼盈盈处。才始送春归,又送君归去。若到江南赶上春,千万和春住。译文水像美人流动的眼...
原文:七夕今宵看碧霄,牵牛织女渡河桥。家家乞巧望秋月,穿尽红丝几万条。译文:七夕佳节,人们纷纷抬头仰望浩瀚天空,就好像能看见牛郎织女渡过银河在鹊桥上相会。家家户...
《黄鹤楼送孟浩然之广陵》【作者】李白【朝代】唐故人西辞黄鹤楼,烟花三月下扬州。孤帆远影碧空尽,唯见长江天际流。译文老朋友向我频频挥手,告别了黄鹤楼,在这柳絮如烟...
《枫桥夜泊》张继〔唐代〕 月落乌啼霜满天,江枫渔火对愁眠。 姑苏城外寒山寺,夜半钟声到客船。 译文 月亮已落下乌鸦啼叫寒气满天,江边枫树与船上渔火,难抵我独自傍...
原文妾发初覆额,折花门前剧。郎骑竹马来,绕床弄青梅。同居长干里,两小无嫌猜。十四为君妇,羞颜未尝开。低头向暗壁,千唤不一回。十五始展眉,愿同尘与灰。常存抱柱信,...
原文:霜殒芦花泪湿衣,白头无复倚柴扉。去年五月黄梅雨,曾典袈裟籴米归。翻译:霜殒芦花:寒霜把芦花摧残。芦花:典出《史记?仲尼弟子列传》。传载孔子弟子闵损字子骞,...
《山居秋暝》原文空山新雨后,天气晚来秋。明月松间照,清泉石上流。竹喧归浣女,莲动下渔舟。随意春芳歇,王孙自可留。《山居秋暝》译文新雨过后山谷里空旷清新,初秋傍晚...
《新竹》原文新竹高于旧竹枝,全凭老干为扶持。下年再有新生者,十丈龙孙绕凤池。《新竹》译文新生的竹子能够超过旧有的竹子,完全是凭仗老竹的催生与滋养。等到第二年再有...
原文 青海长云暗雪山,孤城遥望玉门关。 黄沙百战穿金甲,不破楼兰终不还。 译文 青海上空的阴云遮暗了雪山,站在孤城遥望着远方的玉门关。塞外身经百战磨穿了盔和甲,...
原文: 青山横北郭,白水绕东城。 此地一为别,孤蓬万里征。 浮云游子意,落日故人情。 挥手自兹去,萧萧班马鸣。 译文 青翠的山峦横卧在城墙的北面,波光粼粼的流水...
题临安邸原文:山外青山楼外楼,西湖歌舞几时休?暖风熏得游人醉,直把杭州作汴州。译文:西湖四周青山绵延楼阁望不见头,湖面游船上的歌舞几时才能停休?温暖馥郁的香风把...
《送元二使安西》王维〔唐代〕 渭城朝雨浥轻尘,客舍青青柳色新。 劝君更尽一杯酒,西出阳关无故人。 译文 渭城早晨一场春雨沾湿了轻尘,客舍周围柳树的枝叶翠嫩一新。...
全文:远看山有色,近听水无声。春去花还在,人来鸟不惊。译文:远看高山色明亮,走到近处却听不到水的声音。春天过去花仍在争奇斗艳,人走近鸟却没有被惊动。赏析:此诗...
《寒菊/画菊》郑思肖 宋代花开不并百花丛,独立疏篱趣未穷。宁可枝头抱香死,何曾吹落北风中。译文菊花盛开在秋天,从不与百花为伍,独立在稀疏的篱笆旁,情操意趣并未衰...
原文唐代:杜甫岱宗夫如何?齐鲁青未了。造化钟神秀,阴阳割昏晓。荡胸生曾云,决眦入归鸟。会当凌绝顶,一览众山小。译文五岳之首的泰山的怎么样?在齐鲁大地上,那苍翠的...