闻(拼音:wén)是汉语通用规范一级字(常用字)。此字初文始见于商代甲骨文,其古字形像一人跪坐以手附耳谛听的样子,本义为听到、听见。引申指知道、听说,又引申为传...
闻字作名词,表示传闻的意思。此句话出自北宋文学家王安石创作的一篇散文《伤仲永》。开头的“余闻之也久”,束上起下,一方面显示上段所写的内容即据传闻而得,另一方面又...
骇人听闻拼音:[hài rén tīng wén]释义:使人听了非常吃惊(多指社会上发生的坏事)。出处:宋·朱熹《朱文公文集·答詹师书》:“浙中近年怪论百出;骇...
充耳不闻,汉语成语,拼音是 chōng ěr bù wén,意思是塞住耳朵不听。形容有意不听别人的意见。成语出处:《诗经·邶风·旄丘》:“叔兮伯兮,褎如充耳。”...
闻(拼音:wén)是汉语通用规范一级字(常用字)。此字初文始见于商代甲骨文,其古字形像一人跪坐以手附耳谛听的样子,本义为听到、听见。引申指知道、听说,又引申为传...
陶后鲜有闻的鲜释义:少。出自《爱莲说》,是北宋学者周敦颐所作的一篇议论散文。北宋仁宗嘉祐八年沈希颜在雩都善山与建濂溪阁,请周敦颐题词。周敦颐作此文相赠,表明了他...
之释义:助词,表示修饰关系。出处:《说文解字》:“之,出也。象艸过屮,枝茎益大,有所之。一者,地也。凡之之属皆从之,止而切。”段《注》:“引申之义为往,《释诂》...
闻样、询闻、备闻、声闻、升闻、传闻、与闻、新闻、并闻、好闻、闻侧、闻仁、闻上闻、令闻、骤闻、闻风、问闻、诊闻、早闻、得闻、彻闻、化闻。闻的意思听见:闻诊。闻听。...
寒色孤村幕悲风四野闻的意思是暮色苍茫,山村孤寂,寒风肆虐,呼啸四野。出自清代洪升的《雪望》。原文:寒色孤村幕,悲风四野闻。溪深难受雪,山冻不流云。鸥鹭飞难辨,沙...
朝来入庭树,孤客最先闻翻译:清早秋风来到庭中的树木上,孤独的旅人最先听到秋风的声音。朝来入庭树孤客最先闻的出处:《秋风引》。原文:何处秋风至?萧萧送雁群。朝来入...
《春晓》闻的意思是听见。《春晓》唐·孟浩然春眠不觉晓,处处闻啼鸟。夜来风雨声,花落知多少。译文:春天酣睡,醒来时不觉已经天亮了,处处都可以听到悦耳动听的鸟的鸣叫...
如是我闻,佛教用语,是佛临涅槃前,弟子阿难所问四事之最后一问。由此一句加之经前,正可破后世之疑。表明是阿难尊者所集经藏尽是亲承佛前所听所受。出自《佛地经论》一:...
闻释义:听见。 听见的事情。闻名是指:事物具有广泛的知名度(闻名天下)。有名:闻名全国,二万五千里长征闻名世界,西湖是闻名的风景区。[动词]听到名声:闻名已久,...
粉面含春威不露丹唇未启笑先闻的意思是指:面容娇美动人,泼辣之色不露于相貌,红唇美艳还没有开启,就先听到了她的笑声。《红楼梦》中形容王熙凤的句子.表现的是她泼辣的...
“迎秋日色檐前见,入夜钟声竹外闻”这两句是说,秋天已到,太阳南移,日光已进入檐下;窗外翠竹丛丛,入夜,寺庙的钟声,从竹外传来,清晰可闻。前句写日间所见,后句写夜...
出自清代诗人律然的《落梅》。原诗:和风和雨点苔纹,漠漠残香静里闻。林下积来全似雪,岭头飞去半为云。不须横管吹江郭,最惜空枝冷夕曛。回首孤山山下路,霜禽粉蝶任纷纷...
举世闻名的闻释义:知道。举世闻名的意思是听到名字。北齐˙颜之推˙颜氏家训˙风操:礼曰:见似目瞿,闻名心瞿。著名。如:西湖美景,闻名全国。 出处:北齐·颜之推《颜...
陶后鲜有闻的闻释义:听说。原文:《爱莲说》【作者】周敦颐 【朝代】宋水陆草木之花,可爱者甚蕃。晋陶渊明独爱菊。自李唐来,世人甚爱牡丹。予独爱莲之出淤泥而不染,濯...
处处闻啼鸟的闻释义:是听见的意思。“处处闻啼鸟”的意思是:搅乱我酣眠的是那啁啾的小鸟。《春晓》【作者】孟浩然【朝代】唐春眠不觉晓,处处闻啼鸟。夜来风雨声,花落知...
解释:眼睛不忍看,耳朵不忍听。形容景象极其悲惨。出处:清·叶燮《原诗·内篇》:“想其时,陈言为之祸,必有出于目不忍见,耳不忍闻者。”近义词:目不忍见,耳不堪闻。...