野旷天低树,江清月近人。(孟浩然之《宿建德江》)

同是写客愁的诗,和杜甫的“星垂平野阔,月涌大江流”极为相似,可以对比赏析。低和近两个字也是典范,清冷孤寂之感油然而生。同样的场景,同样的妙笔,同样的情感,字句间却另是一番滋味。

闲来忽忆君相见亦无事(野旷天低树江清月近人)(1)

闲来忽忆君相见亦无事(野旷天低树江清月近人)(2)

闲来忽忆君相见亦无事(野旷天低树江清月近人)(3)

闲来忽忆君相见亦无事(野旷天低树江清月近人)(4)

闲来忽忆君相见亦无事(野旷天低树江清月近人)(5)

闲来忽忆君相见亦无事(野旷天低树江清月近人)(6)

闲来忽忆君相见亦无事(野旷天低树江清月近人)(7)

闲来忽忆君相见亦无事(野旷天低树江清月近人)(8)

闲来忽忆君相见亦无事(野旷天低树江清月近人)(9)

闲来忽忆君相见亦无事(野旷天低树江清月近人)(10)

闲来忽忆君相见亦无事(野旷天低树江清月近人)(11)

闲来忽忆君相见亦无事(野旷天低树江清月近人)(12)

闲来忽忆君相见亦无事(野旷天低树江清月近人)(13)

闲来忽忆君相见亦无事(野旷天低树江清月近人)(14)

闲来忽忆君相见亦无事(野旷天低树江清月近人)(15)

闲来忽忆君相见亦无事(野旷天低树江清月近人)(16)

闲来忽忆君相见亦无事(野旷天低树江清月近人)(17)

闲来忽忆君相见亦无事(野旷天低树江清月近人)(18)

闲来忽忆君相见亦无事(野旷天低树江清月近人)(19)

闲来忽忆君相见亦无事(野旷天低树江清月近人)(20)

,